Weten de deelnemers aan vechtsportgala’s wel volgens welk reglement er wordt gevochten? Wanneer ben je MMA-amateur en wanneer ben je (semi)prof? En waarom zijn de rondetijden van de kickbokswedstrijden in de loop der jaren zo veranderd? Zo maar een paar vragen die mij en vele anderen bezighouden, maar waar geen duidelijkheid over bestaat.
En het is juist die duidelijkheid waar behoefte aan is. Misverstanden leiden immers tot irritaties en mogelijk zelfs tot escalaties. Hoogste tijd om deze zaken eens ter discussie te stellen.
Zoveel bonden, zoveel reglementen. Hoe anders is dat bij sporten als voetbal, tennis, hockey, eigenlijk feite bij alle andere georganiseerde sporten. Zelfs het boksen is niet zo divers aan regels als bij het kickboksen, Muay Thai, K-1 en over het MMA al helemaal niet te spreken. Buiten dat er verschillende vechtstijlen zijn, hanteren ook vele bonden hun eigen reglementen. Zelfs promotors, of promotoror-ganisaties hebben een eigen reglement opgesteld. Vaak een samenraapsel van bestaande reglementen. Dan zijn er ook nog bonden die helemaal niet werken volgens een reglement. Kunt u het nog volgen? Men ziet tussen de bomen het bos niet meer en als ‘het kickboksen’ of ‘MMA’ als sport serieus genomen wil worden begint dat bij een duidelijk reglement.
Door de hoeveelheid aan bonden weten de vechters en trainers niet meer waar ze aan toe zijn. Het ene weekend vechten ze bij bond A en volgende week weer bij bond B. Buiten dat ze bij die bonden een lidmaatschap moeten aangaan dienen ze ook te vechten volgens de regels (lees: reglement) die de betreffende bond hanteert. Dat wil nog wel eens aanzienlijk verschillen. Waar je bij de ene bond juist punten scoort is de betreffende techniek bij de andere bond verboden. Ook de wijze van jurering verschilt in menig opzicht. En door het feit dat de vechters, trainers en coaches vaak niet goed geïnformeerd zijn, of daarin niet geïnteresseerd zijn, krijg je misverstanden die zich uitten uit door boze vechters en oververhitte coaches in de hoek.
Buiten dat ze bij die bonden een lidmaatschap moeten aangaan dienen ze ook te vechten volgens de regels (lees: reglement) die de betreffende bond hanteert. Dat wil nog wel eens aanzienlijk verschillen. Waar je bij de ene bond juist punten scoort is de betreffende techniek bij de andere bond verboden. Ook de wijze van jurering verschilt in menig opzicht. En door het feit dat de vechters, trainers en coaches vaak niet goed geïnformeerd zijn, of daarin niet geïnteresseerd zijn, krijg je misverstanden die zich uitten uit door boze vechters en oververhitte coaches in de hoek.
“ Waar je bij de ene bond
juist punten scoort is
De trend die Mister Ishii destijds zette ging als een olievlek de wereld over. Met zijn aangepaste regelgeving werden de wedstrijden inderdaad sneller en spectaculairder. Maar de 3×3,waarbij in toernooien nog een extra ronde mogelijk was bleek toch ook wel een keerzijde te hebben. De opmaat van B-klasser naar A-klasser verbleekte, immers bij de B-klasse werd ook al een 3×3 (vaak nog een 5×2) gehanteerd, en de soms duurbetaalde wedstrijden waren voorbij voor het juist spannend ging worden. Ishii baseerde zich op het Muay Thai waar inderdaad de eerste 2 ronden traditioneel in een langzamer tempo gaan. De achtergrondmuziek is per ronden qua tempo al ver-schillend, maar de ‘K-1 rules’ waren totaal anders van aard. Daar zat de snelheid, door middel van onderbreking bij de clinch, er al vanaf het begin af aan in. Eén ronde verliezen kan ook desastreus zijn bij de 5×3 waarbij het juist fantastisch is om te zien hoe de vechters conditioneel en wilskrachtig nog zijn in ronde 4 en 5.
Met de enorme hoeveelheid aan gala’s moeten de promo-tors natuurlijk de stoelen vullen. Heel begrijpelijk. Maar het is vaak jammer te moeten zien dat er 10 A-partijen op het programma staan die allemaal op 3×3 worden gevochten. Onder het motto van de tijdsdruk en ‘des te meer vechters des te meer kaartverkoop’ wordt de match- making volgepropt met wedstrijden die vaak juist na de 3e ronde interessant worden. Maar 10 A-partijen van 5 keer 3 minuten betekent een aanslag op het tijdschema. Sportiviteit en zakelijkheid gaan helaas niet altijd hand in hand. Met dat laatste in gedachten nog even aandacht voor de vergoedingen van de vechters. Begrijp mij goed. Er zijn weinig sporters die zo veel voor hun sport overhebben als ‘Muay Thai K-1 kickboksers’, om het maar even onder één noemer samen te vatten, maar de bedragen die gevraagd worden voor 3 ronden van 3 minuten lopen de spuigaten uit. Op die bedragen is een partij op basis van 5 ronden van 3 minuten eerder gerechtvaardigd. n
