ONVOLLEDIGE EN/OF ONJUISTE INFORMATIE
Zei Vladimir Lenin (1870-1924) niet ooit: ‘Vertrouwen is goed, maar controle is beter’? In de Nederlandse vechtsportwereld geldt dit adagium nog steeds. Met de wirwar aan bonden, de buitenlandse wedstrijden en het vechten in andere disciplines is het werk van de matchmaker er niet makke-lijker op geworden ondanks dat Google vaak een helpende hand is. De matchmaker moet alle informatie filteren en risico’s uit- sluiten. Het aanleveren van onvolledige en/of onjuiste informatie dient te worden afgestraft. Met de trend dat trainers pas een wedstrijd aannemen bij een winstkans van 80% voor hun vechter wordt er nog wel eens selectief omgegaan met de waarheid. Gespeelde onnozelheid is vaak troef. Een goede matchmaker dient hier tegenop te treden en sancties aan te verbinden. Anders gezegd, niet meer uitnodigen! Alle commerciële belangen ten spijt. Zachte heelmeesters maken namelijk stinkende wonden.
Wie tegenwoordig de gala’s onder de loep neemt ziet een enorme groei in het aantal wedstrijden op een evenement. Gala’s met meer dan 30 partijen zijn helaas meer regel dan uitzondering geworden.
Sommigen maken het helemaal te bont met meer dan 50 (!) wedstrijden. Achter deze stijging van partijen zit de filosofie dat méér deelnemers zorgen voor méér publiek. Mogelijk is dat juist, maar de keerzijde is dat een evenement soms langer dan acht (!) uur duurt, rommelig verloopt en ook zwak-alcoholische dranken langzaam hun uitwerking niet meer missen.
Sommige matchmakers gaan er op voor- hand al bewust van uit dat er ‘toch wel een aantal partijen uitvallen’. Dat er vechters naar het evenement komen met hun supporters en dan ter plekke teleur- gesteld worden neemt men op de koop toe. Een hele slechte ontwikkeling.
Het sleutelwoord van matchmaken is com- municatie. Het is een verantwoordelijkheid van de promotor en de matchmaker samen. De promotor heeft er belang bij dat de par- tijen zoals aangekondigd doorgang vinden. De matchmaker is aangesteld om dit te realiseren door middel van de vinger aan de pols houden. De informatiestroom moet dan ook duidelijk, helder en aantoonbaar zijn. Zeker als er misverstanden ontstaan. Uiteraard mag men verwachten dat de communicatie wederzijds is. Ook de trainers en vechters dienen in het belang van het gala goed te communiceren en te reageren indien er zaken onduidelijk of onjuist zijn. Helaas blijkt in de praktijk dat er sprake is van een grote gemakzucht. Afzeggingen zijn aan de orde van de dag. Matchmakers moeten dan ook gaan werken met een grijze en zwarte lijst. Een grijze lijst voor sportscholen en vechters waar twijfel over is en een zwarte lijst met daarop scholen en/of vechters die onbetrouwbaar zijn gebleken. Uiteraard moet de match-maker moet wel zelf zijn zaakjes goed op orde hebben.
Waar moet een matchmaker nou rekening mee houden? Is een matchmaker een marionet van een promotor? En welke belangen spelen een rol? Allemaal vragen die relevant zijn bij de totstandkoming van een wedstrijdprogramma. De promotor wil kaarten verkopen en zal met een voorkeurs-lijst van vechters komen. Echter de matchmaker blijft samen met de bond die aus- piciën verleent verantwoordelijk voor de veiligheid van het gevecht. Dat mag men zeker niet vergeten. Daarom moet een bond deze belangrijke taak niet aan ‘de eerste de beste’ uitbesteden. De problemen met een ‘mismatch’ komen eerst op het bordje van de bond die vervolgens de matchmaker op het matje zal roepen. Bonden dienen dan ook te werken met gecertificeerde matchmakers die de belangen van promotors kunnen dienen, maar ook krachtig genoeg zijn om tegengas te geven. Wedstrijden die omgeven zijn door spanningen (risicowedstrijden) horen per definitie niet op een matchmaking van een gala thuis. Hoe interessant deze partij voor de kaartverkoop ook zou zijn. De matchmaker dient zijn rug recht te houden.
Wat het aantal wedstrijden op een gala be- treft kan er beter gekeken worden naar een maximale tijdsduur voor een vechtsport- evenement. Jeugdpartijen (3×1 minuut) nemen nou eenmaal minder tijd in beslag dan B-wedstrijden (3×3 minuten) of A-wed- strijden (5×3 minuten). Van een jury kan niet worden verwacht dat men meer dan vijf uur geconcentreerd gevechten kan beoordelen. Middels een rekenmodule waarin de totale duur van een wedstrijd (opkomst, gevecht, pauzes en prijsuitreiking) is vastgesteld kan men zelf de rekensom maken hoeveel jeugdpartijen, nieuwelingen, C-partijen, B-partijen of A-partijen in deze tijdseenheid worden geplaatst. Uiteraard dient er ook een pauze te worden ingelast en extra tijd voor een opening, interviewtje of videoclip. Gala’s die langer duren dan vijf uur vragen te veel van de concentratie van de jury, de vechters/coaches en niet te vergeten het publiek.
De bonden die een convenant hebben afge- sloten met de Vechtsportautoriteit zouden er goed aan doen strenge richtlijnen op te stellen voor hun matchmakers. Voornoemde VA zou daar een voortrekkers- rol in kunnen spelen. Bij (herhaaldelijke) overtreding van de regels kan de match- maker zijn/haar licentie verliezen.
