Het is de laatste tijd weer een heikel onderwerp op de sociale media: de uitslagen van verschillende Kickbokspartijen. Iedereen heeft er wel een mening over en natuurlijk weet iedereen het beter. Ondanks dat Kickboksen een full-contact sport is en de partij voortijdig kan worden beslist blijft de snelst groeiende vechtsport van Nederland een zogenaamde ‘jurysport’. Indien er géén voortijdige beslissing is zal de jury een oordeel moeten vellen en dat kan soms verrassend zijn, zeker als men enige emotionele betrokkenheid heeft bij een vechter of als hij/zij net jouw favoriete vechter is.
Het lijkt er tegenwoordig soms op dat het verliezen van een (Kickboks)wedstrijd het ergste is dat een mens kan overkomen. De oude wijsheid dat een vechter meer kan leren van één eervolle nederlaag dan van tien makkelijke overwinningen is blijkbaar niet langer gangbaar. In eerder gepubliceerde opiniestukken in FNM kwam dit euvel al uitvoerig aan de orde. Vechters, maar ook trainers, ervaren een verliespartij soms als een onuitwisbare catastrofe. Rampzalig voor je reputatie op Instagram en slecht voor de naam van de sportschool? Tegenstanders worden dan ook vooraf liever ‘uitgezocht’ dan dat er een uitdaging wordt aangegaan. Zwakke tegenstanders zijn echter een slechte voorbereiding op het grote werk, maar daar lijkt het de Instagram vechters ook helemaal niet om te gaan. Zij lijken tevreden met een beetje reputatie op ‘het Net’ of in het plaatselijke uitgaansleven. De vechters van de oude stempel zijn voorwaar een uitstervend ras. De aloude spreuk ‘vroeger, toen de mannen nog van staal waren en de boten van hout’ lijkt hier van toepassing.
Het jureren van een Kickbokswedstrijd is een vak apart’. Iedere bond of beter gezegd ‘service bureau’ heeft zo zijn eigen reglement en wijze van beoordeling. Zijn de vechters en trainers zich eigenlijk überhaupt wel bewust volgens welk reglement er op die avond wordt gevoch-ten? Ik betwijfel het. Met 10 (!) ‘bonden’ aangesloten bij de Vechtsportautoriteit (VA) is er een wirwar aan reglementen. De ene avond vecht je bij bond A en drie weken later bij bond B. Van enige uniformiteit en afstemming qua regelgeving is onderling geen sprake, nog even los van de ‘promotor organisaties’ zoals Enfusion en Glory die op hun beurt ook weer over eigen reglementen beschikken.
De beoordeling van de wedstrijden wordt overgelaten aan een jury, bestaande uit drie of vijf (indien de financiën het toelaten) personen die onafhankelijk van elkaar en naar eer en geweten, moeten bepalen wie volgens het reglement de meeste punten krijgt toebedeeld. De juryleden zitten op een verschillende positie aan de ring om zo een goed algeheel beeld te kunnen krijgen van de wedstrijd. In de regel zijn dit getrainde en deskundige mensen die voor een luttele vergoeding, een broodje lauwe kroket en een paar bakken koffie de hele avond scherp moeten zijn. De vraag kan gesteld worden hoe lang iemand scherp kan blijven in een hectische en prikkelrijke omgeving als een Kickboksgala? De vraag stellen is hem beantwoorden. De druk op de jury is groot. Waar vroeger de Gala’s een matchmaking kende van maximaal 12 wedstrijden, zijn tegenwoordig Gala’s met 30 tot 40 wedstrijden meer regel dan uitzondering. Waar is de voorwaarde van de VA gebleven dat er maar maximaal 24 wedstrijden op het programma mogen staan?
Met het gegeven dat er minimaal drie juryleden onafhankelijk van elkaar de wedstrijd beoordelen en dat wie de meeste juryleden achter zich vindt de wedstrijd wint, dienen de vechters mee te leren leven. Het verschil tussen winst, verlies of onbeslist is soms minimaal. Bij een goede matchmaking zijn de vechters aan elkaar gewaagd en dan gaat het om de kleinste details. Natuurlijk kan de jury er wel eens naast zitten. Het blijft immers mensenwerk. Het belangrijkste is dat de jury integer is. Onbevooroordeeld en zonder aanzien des persoons. Ik durf te stellen dat dit landelijk gezien grosso modo het geval is, maar er hoeven maar twee van de drie juryleden een fout te maken en je hebt een uitslag die tot verbazing wekt. Fouten maken is menselijk. Vechters en trainers moeten dit als een ingecalculeerd risico zien en zo ook accepteren. Laat niets aan het toeval over en overtuig de jury, het liefst met een KO of TKO. Een dubbeltje op zijn kant kan immers naar links of naar rechts vallen.
Verschillende bonden/servicebureaus hanteren een mo-gelijkheid tot het indienen van protest tegen een uitslag. Een nobele mogelijkheid want het behandelen van een protest is gigantisch veel werk. De beelden moeten worden opgevraagd, de jurybriefjes moeten worden nagekeken en een nieuwe jury moet naar de partij kijken met veel administratieve rompslomp van dien. Als men zich realiseert dat het besturen van een bond/service bureau een onbezoldigde taak is (enkele gevallen uitgezonderd) begrijp je dat dit niet te doen is. Veel bonden/service-bureaus hanteren dan ook alleen de mogelijkheid dat er geprotesteerd kan worden indien het een A-klasse partij betreft. Maar zelfs dat zou je moeten heroverwegen. Kijk naar de grootste sport ter wereld: Voetbal. Tegenwoordig wordt de arbitrage ondersteund door een VAR (Video Assistant Referee) die direct kan ingrijpen. Dit is bij een sport als Kickboksen niet mogelijk. Ondanks de aanwezigheid van de VAR worden er bij het Voetbal nog steeds onjuiste beslissingen genomen die niet leiden tot een andere uitslag. Ook in het Voetbal of beter gezegd zelfs in het Voetbal, worden fouten geaccepteerd en dan gaat het hier nog vaak over heel veel geld.
Iedereen die op de een of andere manier betrokken is bij Kickbokswedstrijden heeft zich wel eens geërgerd aan een verkeerde uitslag. Dat doet pijn, maar toch moet een dergelijke (foute) beslissing sportief worden geac-cepteerd. Men onthoudt altijd die uitslag die nipt en onterecht werd verloren, maar de wedstrijden waar het dubbeltje misschien onverwacht en een beetje onterecht de goede kant opviel worden snel vergeten. Respecteer de juryleden die staan voor een moeilijke taak. Zonder juryleden zijn er geen Gala’s en dus geen wedstrijden. Sport is emotie, maar houd altijd je fatsoen. Zo lang jureren mensenwerk blijft zullen er fouten gemaakt worden. Zoals de Engelsen zeggen: ‘It is all in the game!’
