Op het moment dat u deze editie van FNM onder ogen krijgt zijn er wellicht weer wat versoepelingen gaande. Het wurgkoord om de nek van de ondernemers krijgt weer wat speling. Men kan weer even ademhalen. Na twee jaar ‘Corona ellende’ wordt het tijd om eens de balans op te maken wat dit heeft betekent voor de vechtsporten. Het zal een ieder duidelijk zijn dat dit virus een spoor van ellende heeft veroorzaakt waardoor veel mensen direct of indirect hard zijn getroffen. De feiten spreken voor zich. Maar er mogen grote vraagtekens geplaatst worden bij het zwalkende beleid dat de overheid in de afgelopen twee jaar heeft gevoerd, met name ten opzichte van de ondernemers, waar sportschoolhouders, trainers en promotors onder vallen. De slogan ‘alleen samen krijgen we Corona onder controle’ is leuk bedacht maar de echte pijn is neergelegd bij de ondernemers.
15 maart 2020 ging Nederland van het ene op het andere moment volledig op slot. Het onbekende virus bleek veel gevaarlijker dan in eerste instantie gedacht. Het zou wel meevallen, maar de werkelijkheid was anders. Al snel bleek dat het virus zodanige eigenschappen had dat in veel gevallen ziekenhuisopnames noodzakelijk waren. Tot een ieders verbazing bleek Nederland over een zeer beperkte IC-capaciteit te beschikken, zeker in relatie tot de ons omringende landen. De ene na de andere persconferentie volgde elkaar snel op. Premier Rutte liet zich al snel ontvallen dat wij nooit van dit virus verlost zouden worden en dat er gezocht moest worden naar een manier om er mee te leren leven. Het zogezegde ‘nieuwe normaal’.
Je zou dan verwachten dat men begin 2020 als een speer de uitgeholde zorg in Nederland op peil zou brengen. Dat dit in ieder geval de hoogste prioriteit zou hebben. Als er een gebrek aan IC-bedden is om een dergelijke pandemie enigszins te kunnen beheersen, dan lijkt mij toch dat daar de focus op gelegd moet worden. Maar nee, zo werd al snel geroepen; ‘het is niet het materieel, maar het zijn de handen aan het bed waar een gebrek aan is’. Alsof dat niet is op te lossen! Als deze pandemie de economie zoveel schade toebrengt, waarom wordt het zorgpersoneel dan niet vorstelijk betaald? Als blijkt dat er een tekort is aan deskundig personeel, betaal dan ook van mij part een pilotensalaris aan deze mensen. Moet je eens kijken hoeveel mensen zullen reageren. De mensen zullen in de rij staan om zich te laten omscholen.
Dat dit natuurlijk niet van vandaag op morgen geregeld is, is begrijpelijk. Maar maak een start en begin met opleiden. Een vorstelijk maandsalaris doet echt wonderen en verzacht het harde werken. Enfin, de regering zag het anders. Miljarden gingen naar steunpakketten die overigens heel hard nodig waren. ‘Wij laten de ondernemers niet vallen’, zei Wopke Hoekstra tijdens de eerste persconferentie, om daarna te vervolgen ‘de overheid heeft diepe zakken’.
Die woorden van Wopke Hoekstra werkten enigszins geruststellend, maar hij vertelde er niet bij dat je bij het aanvragen door een jungle aan regels moest waarbij ook de medewerkers van de Rijksdienst Voor Ondernemend Nederland (RVO) tussen de bomen het bos niet zagen. Wel eens van een ‘SBI-code’ gehoord? Nou, wellicht inmiddels wel, maar voor 15 maart 2020 waarschijnlijk niet. Een groot deel van alle sportschoolhouders en andere ondernemers hadden in al hun onschuld een verkeerde SBI-code als hoofdcode in de Kamer van Koophandel registratie staan. Hoewel men recht had op overheidssteun werd men afgerekend op de verkeerde SBI-code, terwijl de juiste code eveneens in het register stond vermeld. ‘Helaas pech’, aldus de RVO. ‘Wij kunnen géén steunpakketten op maat maken’. Daar sta je dan als kleine ondernemer. Zaak dicht, ledenaantal zakt drastisch, dus geen inkomsten, maar wel kosten en … geen steun! Over de startende ondernemers maar te zwijgen.
