Het is de droom van iedere wedstrijdkickbokser: ‘A-vechter’ worden! Om vervolgens in het hoofdprogramma te staan van een groot vechtsportgala! De bekroning van jarenlang trainen en afzien. Voorzichtig in de jeugdklasse de eerste schreden zetten om vervolgens in de ‘nieuwelingenklasse’ te beginnen aan het echte werk. En als dat goed gaat, doorstromen naar de C-klasse om vervolgens te promoveren naar de B-klasse, de laatste hindernis naar de zo begeerde A-klasse; de eredivisie van het Muay Thai kickboksen. Een klasse waar kampioenen opstaan, reputaties worden gemaakt en status wordt verworven. Tegenwoordig kan het snel gaan. Er zijn zoveel promotors en zoveel gala’s dat je bijna ieder weekend wel ‘aan de bak’ kunt. Het tempo waarin de Muay Thai kickboksers tegenwoordig hun partijen draaien ligt hoog, héél hoog, misschien wel te hoog? Want ben je als A-klasser nog wel interessant voor een promotor? Welk toekomstperspectief heeft een professionele Kickbokser tegenwoordig?
Eind jaren 70, begin jaren 80 waren de beginjaren van de ontwikkeling van het Muay Thai kickboksen in Nederland. In die tijd was er slechts een enkele promotor die het aandurfde om een gala te organiseren. Er waren twee bonden die de dienst uitmaakten. De NKBB (Nederlandse Kickboxing Bond), opgericht in 1979 en de MTBN (Muay Thai Bond Nederland) opgericht in 1983. Het drietal Jan Plas, Thom Harinck en Johan Vos maakten de dienst uit en alleen met toestemming van ‘de grote drie’ mocht men wedstrijden organiseren. Het Muay Thai Kickboksen, een samensmelting van het originele Muay Thai en het Japanse Kickboksen, maakte een snelle ontwikkeling door. Er was duidelijk een markt voor deze nieuwe harde vechtsport. De bezoekersaantallen groeiden en de evenementen werden grootser aangepakt. Voor de presentatie werd een professional ingehuurd en in plaats van ‘achteraf gymzaaltjes’ werden representatieve sportaccommodaties afgehuurd, zoals de ‘Jaap Edenhal’ en de ‘Sporthallen Zuid’ in Amsterdam die lange tijd een monopolie hadden op de grote Kickboksgala’s.
De controle over het organiseren van deze gala’s was voorbehouden aan een selecte groep promotors die onder een strak regiem van de NKBB of MTBN ergens in het land mochten organiseren. Slechts enkele keren per jaar werd er een groot gala georganiseerd in de Sporthallen Zuid of de jaap Edenhal en het publiek mocht daarna weer reikhalzend uitkijken naar het volgende gala, waarin de grote namen uit die tijd op de zwart-wit affiches waren afgebeeld. Tegenwoordig heeft nagenoeg iedere Kickboksschool uit een stad wel zijn eigen gala en zijn er inmiddels 10 Kickboksbonden. Mede door de enorme populariteit veroorzaakt door de K-1 in de jaren 90 is het Kickboksen volledig op hol geslagen. Koortsachtig probeert de Vechtsportautoriteit daar nu enige structuur in aan te brengen met als doelstelling één grote vechtsportbond aan het eind van dit jaar. Zal deze nieuwe bond de toekomst voor het Kickboksen veilig stellen? Zal er door het feit dat er één bond zal zijn weer een toekomst komen voor jonge aanstormende vechters? Is er toekomstperspectief voor een Kickbokser om ooit zijn of haar brood in deze sport te verdienen? Momenteel is het kommer en kwel en haken de talenten in groten getale ontmoedigd af. Waarom zouden zij nog zo hard trainen? Als je in de A-klasse komt wordt je in feite gestraft. Promotors willen en kunnen geen redelijke budgetten vrijmaken voor vergoedingen van vechters omdat simpelweg de sponsors wegblijven. Een A-klasser moet zichzelf dus verkopen wat in feite betekent dat hij zijn eigen gage bij elkaar moet harken door middel van het verkopen van kaarten en tafels. Het wedstrijdkickboksen ligt aan het infuus en als er niet snel iets gebeurt gaat het Kickboksen knock out.
Dat er veel Kickboksgala’s zijn lijkt misschien een goede zaak. Maar de taart moet in vele stukken worden verdeeld. Versplintering is het sleutelwoord met als gevolg een navrante situatie. Vechters kunnen sneller naar het hoogste niveau en kunnen eindelijk voor hun jarenlange inspanningen een vergoeding (gage) vragen met een A-licentie op zak. Maar daar zit nu juist de crux! Het grote aanbod van vechtsportgala’s sluit niet meer aan op de vraag. Waren de vechtsportgala’s jaren geleden nog standaard uitverkocht en zagen de promotors genoeglijk handenwrijvend dikke rijen mensen voor de kassa staan, tegenwoordig hebben veel gala’s te kampen met een teruglopende belangstelling. Sterker nog, een ‘volle bak’ is meer uitzondering dan regel. Terwijl de organisatiekosten omhoog schieten door allerlei opgelegde regels vanuit de Vechtsportautoriteit en de lokale overheid, dalen de inkomsten met als gevolg dat er bezuinigd moet worden.
Promotors zijn dus druk aan het rekenen geslagen om het hoofd boven water te houden. Alles is duurder geworden na de Coronaperiode. Waar kan kostenbesparend gewerkt worden? Zaalhuur? Daar hoef je bij de gemeente niet mee aan te komen. Licht- en geluid? Wordt ook moeilijk, want het publiek verwacht toch wat leuke show-effecten? Grootbeeldscherm? Men kan bijna niet meer zonder. Dus? De vechters! Tegenwoordig is het belangrijker dat een vechter ‘goed verkoopt’ dan dat hij presteert. En waarom zou je een A-partij op je programma nemen waarvoor je een (fors) bedrag moet betalen, terwijl een B-partij de promotor slechts €. 250,- kost? €. 150,- euro voor de winnaar en €. 100,- voor de verliezer. Terwijl die vechter meer, of net zoveel publiek meeneemt als die ‘dure’ A-vechter. Tegenwoordig is het niet ongewoon dat een vechter die net in de A-klasse is gearriveerd rustig €. 1000,- euro durft te vragen voor zijn partij. Als je dan nog bedenkt dat je ook een tegenstander van het zelfde kaliber moet zoeken is een eenvoudige rekensom snel te maken. De promotors kiezen dan eieren voor hun geld. Die partij levert niks meer op.
Het is schrijnend om te moeten constateren dat er momenteel geen toekomst in het Kickboksen valt te behalen. Er zijn in de wereld maar twee grote professionele organisaties op dat gebied: GLORY en ONE FC. Maar twee! Hoe dun kan een spoeling zijn? Terwijl er in het MMA wel tientallen zijn. Veel Kickboksers proberen dan ook de overstap te maken naar het MMA, maar zij zijn vaak 10 jaar te laat. In het staande gevecht kunnen zij wel hun mannetje staan maar eenmaal op de grond lopen zij veel te veel achter op vechters die al vanaf hun 4e jaar het grondgevecht trainen. Er zal iets moeten gebeuren om vechters een toekomst te geven in het Kickboksen anders bloedt de wedstrijdsport heel snel dood.
