Nu Corona een vaste plek in onze samenleving lijkt te hebben ingenomen en een verschijnsel is waar wij blijkbaar met z’n allen mee zullen moeten leren leven, schieten desondanks de kickboksgala’s weer als paddenstoelen uit de grond. Ondanks de voorwaarden van een Corona-paspoort of ‘testen voor toegang’ zitten de Gala’s weer bommetje vol. Men heeft weer trek in sporten en vertier. ‘Panem et Circenses’ oftewel ‘brood en spelen’ blijkt een prima afleiding op de onzekere maatschappelijke situatie. De grootste vechtsport van Nederland blijkt echter als los zand aan elkaar te hangen. Sprake van eenheid is er niet en de mores binnen het Kickboksen, waarin afspraken niets waard lijken te zijn, glijdt steeds verder naar beneden. Afzeggingen op gala’s zijn aan de orde van de dag. Het amateurisme viert hoogtij in het Kickboksen. Een borg zou de oplossing kunnen bieden.
Als promotor van Kickboksgala’s heb je veel in eigen hand. Zaken als het regelen van een vergunning, het inhuren van licht en geluid en het maken van een programma is een kwestie van tijd en energie. Wat een promotor echter niet in de hand heeft zijn de vechters die zijn opgegeven door hun trainers. Vaak nadat de poster en het wedstrijdprogramma op sociaal media zijn gepresenteerd begint langzaam de ellende. De ene na de andere vechter wordt afgemeld om de meest uiteenlopende redenen. Het is een ergerlijke trend die de laatste jaren sterk toeneemt.
Natuurlijk kunnen Kickboksers in de aanloop naar een Gala geblesseerd raken. Het is immers een full-contact sport en op de trainingen gaat het er soms net zo hard aan toe als in de wedstrijden. Een blessure hangt altijd in de lucht. Maar de mentaliteit van tegenwoordig is van dien aard dat het afzeggen van een wedstrijd net zo gemakkelijk gaat als het aanmelden. Men lijkt geen idee te hebben hoe men een promotor dupeert door te melden dat de partij niet doorgaat. De afspraak om te vechten op een Gala blijkt in de praktijk flinterdun te zijn. Een promotor die in de praktijk ook vaak de matchmaker is mag koortsachtig op zoek naar een waardige vervanger, waarbij de factor tijd ook gaat meespelen. Naarmate het Gala dichterbij komt stijgt het aantal afmeldingen! Slaat de onzekerheid toe? Nervositeit? Is de kans om te winnen toch wat kleiner dan van te voren ingeschat of wil men alleen maar op de poster staan? Eén belletje en je bent van de partij af. Zo gemakkelijk gaat het.
Dat de promotor vervolgens met de handen in het haar zit en met een pak stress wordt opgezadeld wordt niet belangrijk gevonden. Dat is toch zijn probleem? Dat een vechter die zich maanden heeft voorbereid nu zonder tegenstander zit is gewoon dikke pech voor hem en dat hij een heleboel kaarten heeft verkocht interesseert ze ook niet. Deze mentaliteit raakt steeds wijder verspreid. Met een simpele reden dat de vechter geblesseerd is, is de kous af. Het vragen om een doktersverklaring is verloren moeite. Huisartsen geven geen medische verklaring af en de promotor moet de trainer of de vechter die afbelt maar op zijn blauwe ogen geloven.
Vechtsportorganisatie RINGS kreeg onlangs te maken met ruim 15 wisselingen in de matchmaking op 23 partijen! 15 vechters waren in de aanloop naar het Gala zwak, ziek of misselijk geworden. 15! Natuurlijk trekt de promotor daaruit conclusies. De zwarte lijst van onbetrouwbaarheid wordt maar langer en langer want waarom zou je deze sportscholen nog uitnodigen? Helaas krijgen veel afzeggers het nadeel van de twijfel want de promotors zijn het inmiddels zat.
Maar wat zou al die afzeggingen nou tegen kunnen gaan? Is er een adequate oplossing nu een medische verklaring niet kan worden gevraagd? Er is een mogelijkheid om dit amateuristische gedrag binnen het Kickboksen tegen te gaan en dat is het stellen van een borg. Als een vechter graag wil deelnemen aan een Kickboksgala moet hij aan de promotor een borg betalen. Hiermee geeft hij of zij meteen aan dat men serieus is. De borg wordt keurig terugbetaald indien de deelnemer vecht op het gala zoals afgesproken. Indien een deelnemer ruim twee of drie weken voor het Gala ‘geblesseerd’ afmeldt krijgt hij/zij de borg eveneens terug. Maar als de vechter in de laatste weken voor het Gala geblesseerd, ziek, zwak of misselijk wordt is hij of zij de borg kwijt. Het risico hoeft namelijk niet altijd volledig bij de promotor te liggen. Deze borg kan dan benut worden om de stress van de promotor enigszins te verlichten bij het zoeken naar een invaller waarbij een (kleine) vergoeding vaak net dat duwtje in de rug is.
Alleen deze borg kan het aantal afzeggingen (op het laatste moment) tegengaan, maar dan moeten alle promotors de handen inéén slaan, of de maatregel moet dwingend worden opgelegd door de Vechtsportautoriteit. Het zou deze instelling sieren als zij zich eens druk zouden maken over dit ergerlijke probleem dat een gezwel is in het wedstrijdkickboksen. Als de grootste vechtsport van Nederland professioneler wil worden dan moet er wat gebeuren aan dit probleem. Zo niet, dan citeer ik een bevriende en zeer gerenommeerde trainer die al decennia meeloopt in de Kickbokswereld; ‘Het was niks, het is niks en het wordt niks’. Ik blijf echter hopen, misschien tegen beter weten in.
