Eerlijk is eerlijk, de K-1 heeft het Kickboksen veel gebracht. Wereldwijde exposure, internationale vechtsporthelden en een kans op een professionele carrière voor jonge ambitieuze vechters. In 2011 kwam daar abrupt een eind aan, al zagen de insiders het al lang aankomen. Het eens zo machtige Japanse vechtsportbolwerk stortte als een kaartenhuis ineen. Een nieuwe organisatie onder de naam van Glory, met een puissant rijke Fransman aan het roer zou de sport moeten redden. Echter, Glory heeft nooit kunnen tippen aan de K-1, alle hun goede bedoelingen ten spijt. Helaas herhaalt de geschiedenis zich want het Kickboksen zit anno 2022 wederom op een dieptepunt. De kans op een lucratieve carrière in het Kickboksen is nagenoeg verwaarloosbaar geworden. Wat overblijft zijn restanten uit een roemrijk verleden. De erfenis van de rondentijden zijn daar een mooi voorbeeld van. Ooit geïnitieerd op instigatie van de TV. Is dit inmiddels niet achterhaald? Waar zit tegenwoordig het verschil tussen een B- en een A-klasse partij?
THAIS RIEDELTJE
Wel eens bij een Muay Thai wedstrijd geweest? Dan is het riedeltje dat op de achtergrond wordt gedraaid je zeker niet ontgaan. De wedstrijd is afgesloten over 5 ron-den en per ronde gaat het riedeltje over op een sneller tempo. In Thailand worden de wedstrijden met live mu-ziek gespeeld. Deze muziek wisselt van tempo en volume afhankelijk van de bewegingen en acties van de vechters in de ring. De wedstrijd wordt als het ware muzikaal op-gebouwd. Vaak waren de 1e en de 2e ronde een vorm van een warming up waarbij de tegenstander werd af-getast. Weliswaar saai voor het kijkend publiek, maar wel een goede aanloop voor de in groten getale aanwezige afsluiters van weddenschappen; een belangrijk compo-nent bij Thaise gala’s. De wedstrijd kwam daardoor pas vaak vanaf de 3e ronde goed op gang en eindigde vaak met een spectaculaire laatste ronde.
MISTER ISHII & CO
Toen de K-1 met een compleet nieuw wedstrijdregle-ment kwam, de zogenaamde ‘K-1 rules’, werd er meteen gezaagd in het aantal ronden. ‘Haal die twee saaie ron-den er maar meteen af en begin in feite met de 3e ronde’, moet Mister Ishii & Co hebben gedacht. Meteen spekta-kel was het credo. Bovendien kreeg je kortere partijen en kon je dus meer wedstrijden in de matchmaking plaat-sen. Win-win situatie dus aldus de Japanners.
Vergeet niet daarbij dat de winnaars die avond vaak meerdere partijen moesten vechten. Hiermee verdwe-nen de ‘5×3 wedstrijden’ als reguliere partijen. Alleen bij titelgevechten haalde men 5 ronden uit de kast. Iets wat op zich al schril afsteekt bij het boksen waar de professi-onals in de regel 12 ronden van 3 minuten moeten knok-ken om kampioen te worden.
KAARTVERKOOP
De 3 x 3 ronden voor de A-klasse werd al snel in Neder-land doorgevoerd. Veel promotors zijn afhankelijk van de verkoop van kaarten door de vechters en meer vechters betekent over het algemeen een grotere kaartverkoop. Met wedstrijden van 3 x 3 minuten kun je zoals gezegd meer partijen plaatsen. Dat dit ten koste gaat van de kwaliteit van het gala wordt op de koop toegenomen. Gala’s van 50 (!) wedstrijden, al dan niet onderbroken door een pauze zijn geen uitzondering maar regel tegen-woordig wat resulteert in Gala’s die soms wel 8 uur (of meer) duren.
TIJDGEEST
Laten we even terugkeren naar de duur van de wedstrijden. Waar zit dan nog het verschil tussen een B- en een A-partij? Ook een B-partij wordt afgesloten over 3 x 3 minuten. In het tijdperk voor de K-1 was dit allemaal ondenkbaar. Nieuwelingen vochten 3 x 1,5 minuut, C-partij was 3 x 2 minuten, B-partij was 5 x 2 minuten en een A-partij ging altijd over 5 ronden van 3 minuten. Nu is wat vroeger was niet altijd beter. De tijdgeest is veranderd en alles moet steeds sneller. Maar moet er niet een verschil zijn tussen een B- en een A-partij in tijdsduur? Is 3 ronden van 3 minuten voor een wedstrijd tussen bijvoorbeeld Badr Hari en Rico Verhoeven niet veel te weinig? Hoort een partij op dat niveau niet minstens 5 x 3 te zijn? Wij hebben het hier over goed betaalde professionals! Deze mannen moeten een partij over een aantal ronden kunnen opbouwen. Waar zijn de kampioensronden gebleven waar de mannen van de jongens gescheiden worden? Waar de vechters gedwongen worden te laten zien uit welk hout ze gesneden zijn? Dit soort korte gevechten zorgen er voor dat de sport op het hoogste niveau steeds meer aan geloofwaardigheid inboet.
TUSSENWEG
De geest is duidelijk uit de fles. Zijn de A-vechters die hetzelfde betaald krijgen voor een 3 ronden partij als voor een 5 ronden partij nog bereid om ‘5×3’ te vech-ten? Twee ronden meer voor hetzelfde geld? Durven promotors minder partijen op het programma te zetten om ‘5×3 wedstrijden’ weer mogelijk te maken? Hoe krijgen wij weer een verschil tussen een B- en een A-gevecht? Enkele promotors kiezen voor een tussenweg. Een A-partij van 3 x 3 minuten met 1 extra ronde indien het onbeslist is. Dat betekent dat er bij een A partij altijd een winnaar moet zijn. Het is een beetje Hollands polderen, maar in ieder geval een stap in de goe-de richting.
